دکتر، به دست هایش نگاه کرد. انگار حسِ اینکه خوب خشک شده اند کافی نبود و باید با چشم هایش مطمئن می شد. پشتِ پلک ها را با دست هایش مالید. از این به بعد شعر... . مرد جوان با خودش اینطور فکر کرد. حتی آن را به همراهش هم گفت بعد صدایِ پخشِ ماشین را بالاتر برد و آهنگ بی کلام دیگری پخش کرد. دکتر گفت ما تمام تلاشمان را کردیم. اما هنوز ذهنش درگیر این بود که آیا کاری بوده که می توانسته و ... . جوان با خودش فکر کرد "مرد، مردِ آواره، دست آخر، آوار شد روی خودش". بیست و نه هزار هزار سلول مرده". با خود فکر کرد سال هاست خودش را بسیار پیر می بیند، مردی پیر با دست هایی.. . نتوانست صفتی به دست ها بدهد. دکتر، به آن همه خونی که روی ملافه های سفید و سبز، فوران کرده یا نشت می کنند فکر کرد. به قلب های در بخشِ سی سی یو. جوان، روی کاغذی نوشت "بیست و نه هزار هزار سلول مرده // آماری که هیچ کجا منتشر نخواهد شد". به خودش، یا شاید به کسی که کنارش است گفت، از این به بعد شعر مادرِ من است، با دست های خسته. با دست هایی که سال ها خون منتشر شده ی قائدگی را شسته اند. دکتر به کیسه های خون فکر کرد؛ که کِی و در کدام قلبِ در بخش سی سی یو، جاری خواهند شد. شاعر، این شعر را روی کاغذی نوشت "چرا هیچ خونی در راهروهای بیمارستان ها جاری نیست؟".* و جوان روی ادامه ی سفید کاغذ نوشت "حالا سال هاست، مردی، در پیِ چیزی، تمام صفحه های حوادث را حفر می کند". با خودش گفت از این به بعد شعر مادر من است. که انگار دیگر از رفع و رجوع کارهای عادت ماهانه خسته شده است. که منتظر سال های سعادت بارِ یائسگی ست. که دیگر، پسری، جوانی، دختری، ادامه ی او در زمین، در هوا، در خون، و در ملافه های سفید نخواهد بود. دکتر به بخاری که از لیوان چای بلند می شد نگاه کرد. با چشم، ردِ آن را دنبال کرد؛ تا جایی که ناپدید می شد .
گوش کنید به قطعه ی:
.............................................
پ ن: قطعه ای بی معنی، که از(در) یک هذیان(کابوس) متولد شد، و هنوز در خیابان ها راه می رود.
* برگرفته از شعری از یکی از دوستانم؛ "ارسلانِ جوانبخت".
وای مجید این چه اشتباه مرگباری بود
امیدوارم فکر نکنی درست و درمون نخوندم، به نظرم چون هیجانزده شدم اشتباه کردم
سحر؟؟!!
تو خواننده ی ارزشمندی هستی برای من. خیلی ارزشمند! این حرفا چیه؟
ممنونم ازت که نوشته هام رو می خونی و با حرفات راهنماییم می کنی.
چه ترانه ی خوبیه این Dusk!
لذت ببر ازش رفیق.
وای، این ترجیع بند "از این به بعد مرگ مادر من است" رو خیلی دوست داشتم
خیلی خوبه که دوستش داری سحر جان
البته، این عبارت، کاملا از من نیست ها...اما خب...
"از این به بعد شعر مادر من است" :چشمک
قشنگ بود
ممنون. خوشحالم از این بابت.
دست مریزاد.
خوشحالم مورد پسند بوده.
شما کجا رفتید یکهو؟؟
ما تازه داشتیم از خوندن وبلاگ شما لذت می بردیم ها! و بیشتر هم خوشحال بودیم که صفحه مون رو یکی دیگه از کسایی داره می خونه که میشه باهاش چند کلام گپ زد و یاد گرفت.
لطفا اگه وبلاگ نویسی رو شروع کردید، آدرسش رو به ما برسونید.
ممنون